Podziemna organizacja antykomunistyczna, powstała w Polsce w połowie roku 1982, założona i kierowana przez Kornela Morawieckiego. SW powstała na tle różnic wśród działaczy związku zawodowego „Solidarność”, co do sposobu walki z komunistami po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego w 1981. Żądając niepodległości Polski i wolności dla narodów opanowanych przez komunizm, SW wykroczyła zdecydowanie poza syndykalistyczne cele i zadania. Otwarcie odmawiała komunistom prawa do sprawowania władzy i przewidywała szybki upadek komunizmu. Pomawiana była o nadmierny radykalizm i brak realizmu, ale to właśnie jej przewidywania okazały się najbardziej trafne.
Solidarność Walcząca skupiała około 2000 osób, miała kilkanaście oddziałów w całym kraju oraz przedstawicieli za granicą. Organy kierownicze stanowili Przewodniczący, Rada SW i Komitet Wykonawczy.
Głównymi formami walki były podziemna działalność wydawnicza i informacyjna, nadawanie nielegalnych audycji radiowych, organizowanie protestów, demonstracji ulicznych i strajków. SW współpracowała z podziemnymi strukturami związku zawodowego „Solidarność” i często udzielała im technicznego wsparcia.
Szczególną skuteczność zapewniał SW własny wywiad oparty na nasłuchu radiostacji służb bezpieczeństwa oraz współpracy niektórych funkcjonariuszy SB.
W drugiej połowie lat 80. SW aktywnie wspierała ruchy wolnościowe w Europie Wschodniej i na terenie ZSRR. Emisariusze organizacji docierali do Litwy, Łotwy, Estonii, Ukrainy, a także do Mołdawii, Gruzji, Kazachstanu, Armenii, Azerbejdżanu, dzieląc się doświadczeniami, udzielając fachowej pomocy, przemycając sprzęt drukarski i elektroniczny oraz ulotki SW i zakazane wydawnictwa (drukowane m.in. w językach czeskim, rosyjskim, węgierskim, ukraińskim).
W roku 1989 SW sprzeciwiła się porozumieniu z komunistami, do którego przystąpiła część opozycji w Polsce (tzw. okrągły stół), motywując to racjami moralnymi i politycznymi. Formalnie zakończyła swoją konspiracyjną działalność w roku 1992. Działacze SW usiłowali kontynuować pracę na rzecz wolnej Polski w ramach legalnej Partii Wolności, ale w nowych warunkach postulaty radykalnego zerwania z komunizmem nie zyskały uznania społeczeństwa. Współpraca polityczna i propagandowa sygnatariuszy porozumień „okrągłego stołu” doprowadziła do marginalizacji politycznej Solidarności Walczącej i prawie całkowitego zapomnienia jej wkładu w obalenie komunizmu. Dopiero ostatnio, po utracie władzy w Polsce przez postkomunistów i ich sojuszników, rola Solidarności Walczącej jest powoli przypominana.
Główne hasła SW to: „Wolni i Solidarni” oraz „O wolność ludzi i narodów”. Logo organizacji to litery SW ułożone w znak kotwicy (symbol nadziei, a jednocześnie wierności tradycji).
W czerwcu 2007 r. Solidarność Walcząca obchodziła 25. rocznicę powstania. W uroczystościach wzięły udział najwyższe władze Rzeczypospolitej. Kilkudziesięciu działaczy SW zostało przez Prezydenta RP odznaczonych krzyżami „Polonia Restituta”.